అప్పుడేం జరిగిందంటే...

సమయం ఉదయం 10 గంటలవుతుంది.
[ఇంతకు ముందే వర్షం వడటం ఆగిపోయింది. ఎప్పుడూ సిమ్మెంటు ఫ్యాటరీ పొగగొట్టాల నుండి వచ్చే దుమ్ముతో మట్టి కొట్టుకుపోయుండే చెట్లంటినీ వర్షం నీరు కడిగేయటం వలన ఆకుపచ్చని రంగులో చాలా అందంగా కనబడ్తున్నాయి. మగవారంరూ ఫ్యాక్టరీకి వెళ్లిపోయారు, ఆడవాళ్లందరూ ఇళ్లలో పనులు పూర్తిచేసుకునే హడవిడిలో ఉన్నారు, ఇంక కాలనీ వీధిలో ఆ నలుగురు పిల్లలు తప్ప ఇంకెటువంటి జనసంచారం లేదు.]

శ్రీనివాస్: అన్నా క్రికెట్ ఆడదామా. groundలో ఎవరూ లేరు.
రాహుల్: we cannot, yesterday it rained heavily. And see how dirty the ground is.
ప్రకాష్: అవునురా బాబు, రాహుల్గాడు చెప్పింది కరెక్టే ground అంతా ఎంత రొచ్చు రొచ్చుగా ఉందో చూడు.
సుధాకర్: సెలవలు నిన్నే మొదలైనాయి, నాకేమో అప్పుడే bore కొట్టేస్తుంది. ఇంకేమైనా చేద్దాం.
శ్రీనివాస్: (తన నిరాశను అనచుకుంటూ) కావాలంటే మిగతావాళ్లందైనీ నేనే పిలుచుకు వస్తాను... సీత కూడా మనతో క్రికెట్ ఆడతానంది.
రాహుల్: (సుధాకర్ చెప్పింది పట్టించుకోకుండా) me too, feeling bored from the very first day of the holidays.
ప్రకాష్: (ఆలోచిస్తూ...) hey rAhul, how about playing an indoor game in my house, say vaikunTapAli.
సుధాకర్: (కంగారుగా...) లేదు లేదు ఇంకేమైనా చేద్దాం, ఇంట్లో మట్టుకు నేను ఉండలేను.
ప్రకాష్: మీ ఇంటికి కాదులేరా మా ఇంటికని చెబుతున్నాలే... అవును అందరం అలా దేవీ సిమెంట్ వైపు వెల్దామా?
సుధాకర్: వాళ్లు రానివరేమో...
ప్రకాష్: వాడా గొడకట్టుకుని రెండు మూడు సంవత్సరాలవుతుంది, ఇంకా ఫ్యాక్టరీ కట్టడం కూడా మొదలు పెట్టలేదు, రానివ్వకపోవడానికి అక్కడ ఎవరన్నా ఉన్నారా అసలు...
శ్రీనివాస్: అన్నా, అదిగో కాశీ కూడా వచ్చేస్తున్నాడు, మనమింకా క్రికెట్ మొదలు పెట్టేయ వచ్చు.
ప్రకాష్: నోర్ముయ్యిబె, ఇందాకే చెప్పాగా ground అంతా రొచ్చు రొచ్చుగా ఉందని.
(సుధాకర్ మొఖంలో ఇప్పుడు నిరాశ స్పష్టం కనిపిస్తుంది).
ప్రకాష్: ఒరే కాశీ, మేము దేవీ సిమ్మెంట్స్ వైపు వెల్తున్నాం నువ్వూ వస్తావా...
కాశీ: ఓ yes. తప్ప కుండా...

సమయం 11 గంటలు కావొస్తుంది
వాళ్లయిదుగురూ అలా నడుసుకుంటూ నడుసుకుంటూ, దేవీ సిమ్మెంట్సు వైపు వెళ్తున్నారు.
సుధాకర్: రోజూ బస్సులో వెళ్తుంటే వెంటనే వచ్చేస్తుంది కదా, ఇవాళ నడుస్తుంటే ఇంకా రాటల్లేదేంటి.
రాహుల్: hey look there is a spring flowing there...
శ్రీనివాస్: ఏంటీ స్ప్రింగా, ఇక్కడెవరు పారేసుకున్నారు, (వెతుకుతున్నట్లు అటూ ఇటూ చూస్తున్నాడు).
ప్రకాశ్: నీయబ్బ రాహుల్ చెప్పే స్ప్రింగు, అదిగో ఆ పిల్ల కాలవ గురించి.
కాశీ: అదా... అది పక్కన పొలాల్లోనుండి వస్తుంది, మనం రోజూ స్కూలు కెళ్లేటప్పుడు మన ఫ్యాక్టరీ దాటంగానే ఒక చిన్న బ్రిడ్జీ వస్తుంది కదా... దాని కింద నుండీ వెళ్లేది ఈ కాలవే. అందులో చేపలు కూడా ఉంటాయి తెలుసా...
శ్రీనివాస్: (కొంచెం ఉత్సాహంగా) ఏంటీ చేపలా.
కాశీ: మరి ఎండా కాలంలో కూడా, ఈ కాలువలో నీళ్లుంటాయి.
రాహుల్: hey! look this, look this, there are even fish in this water.
ప్రకాశ్: yeah... thats what we are talking about.
రాహుల్: hey all instead of playing cricket. why dont we come every day here and catch fish. I will sponsor for the fishing hooks and sticks...
శ్రీనివాస్: ఏంమంటున్నాడు? ఈ చేపల్ని ఇక్కడే వదిలేసి వెళ్లి క్రికెట్ ఆడుకుందామంటున్నాడా?
సుధాకర్: కాదురా బాబూ... ఈ సెలవలంతా క్రికెట్ ఆడే బదులుగా, రోజూ ఇక్కడికి వచ్చి చేపలుపడదామంటున్నాడు.
శ్రీనివాస్: (మరింత నిరాశగా, కంగాఉగా) ఏంటీ సెలవలంతానా... వదొద్దు... నాకు క్రికెట్టె కావాలి.
కాశీ: (సొంచెం నవ్వుతూ) ఈ రాహుల్గాడు వాళ్లూరిలో ఎప్పుడూ చేపల్ని చూసినట్టులేడులాగుంది. అసలు వాళ్లూర్లో ఇలా కాలువలు ఉంటాయో ఉండవో.
రాహుల్: what kasi. you are saying something?
కాశీ: (నవ్వునాపుకుంటూ) విన్నాడూ... (వచ్చీరాని ఇంగ్లీషులో) I talk worms.
రాహుల్: साला... we need worms too, but where will we get them now.
కాశీ: why worry? I here no.
[కాశీ చుట్టూ చూసి ఒక కర్రముక్కను తీసుకుని అక్కడ బాగా చిత్తడిగా ఉన్న నేలను తవ్వడం మొదలు పెట్టాడు.]

రాహుల్: kasi, what are you doing.
ప్రకాశ్: ఎందుకు తవ్వుతున్నావురా.
కాశీ: (తవ్వటం ఆపకుడా) వాన పాముల కోసం...
[అలా అంటుండగానే ఒక వానపాము బయట పడింది. కాశీ గర్వంగా వానపాముని బయటకు తీస్తుంటే అందరూ నోరు తెరచి అలా చూస్తూ ఉండిపోయారు.]

రాహుల్: man, you are really genius. how did you know you can get worms here?
కాశీ: my grandfather. ఇలా కాలువల పక్కనే నేలలోపల వాన పాములుంటాయని మా తాతయ్య చెప్పాడు. సెలవలకు మా ఊరుకి వెళ్లినప్పుడు, తాతయ్య నన్ను చేపలు పట్టడానికి తీసుకెతాడు కూడా.
[ప్రకాశ్, రాహుల్‌కి కాశీ చెప్పిందాన్ని ఇంగ్లీషులో చెప్పడం మొదలు పెడతాడు...]

సుధాకర్: నేను సాయంత్రం మేళ్లచెరువు వెల్తున్నా... అందరూ డబ్బులిస్తే నేను కొక్కాలవీ తెస్తాను మరి.
రాహుల్: so you are going to mellacheruv. here take this money and bring 5-6 hooks plastic wires. We can start our fishing from tommorow.
శ్రీనివాస్: నాకాకలేస్తుంది, ఇంకా ఇంటికి వెల్దామా...
ప్రకాశ్: what rahul, you always carry a 100 rupee note with you.
[రాహుల్ గర్వంగా నవ్వాడు... తరువాత ఇంకొంచెం సేపు చేపల్ని పట్టడానికున్న మెలుకువలు గురించి మాట్లాడుకుని అందరూ ఇంటిదారి పట్టారు...]

సమయం సాయంత్రం 5 గంటలు కావొస్తుంది...
[బయట వీధిలో కొంతమంది హడావిడిగా తిరుగుతున్నారు.]
గొంతు #1: నువ్వు చూసినప్పుడు ఎటెల్తున్నాడో, ఏమయినా చెప్పాడా...
గొంతు #2: (శ్రీనివాస్ గొంతులా ఉంది) ఆ అక్కడ క్వారీలో వర్షం నీళ్లకు చెరువులా అయ్యిందని అక్కడికి ఈతకొట్టడానికి వెల్తున్నానని చెప్పాడు.
గొంతు #3: (కొంచెం ఆందోలనగా...) ఈత కొట్టడానికి ఆ క్వారీనే దొరిందా... అయిన ఇంతసేపు ఈతకొట్టడమేంటి... అవును నువ్వెందుకెళ్లావటు?
గొంతు #2: (కొంచెం భయం భయంగా) నేనటెల్లలేదు. నేను మేళ్లచెరువెళ్లి వస్తుంటే నాకు దారిలో కనిపించి క్వారీ దగ్గరికి వెళ్తున్నాడని చెప్పాడు.
[కొంతమంది అటేపెల్తున్నట్లు సబ్దం, అక్కడే ఉన్న మిగతావాళ్లు గుసగుసలు మొదలుపెట్టారు.]


సమయం సాయంత్రం 6:30 గంటలు కావొస్తుంది. అప్పటికే బాగా చీకటి పడుతోంది...
[దూరం నుండి ఎవరో ఏడుస్తున్న శబ్దం. మెళ్లగా దగ్గరవుతుంది. ఎవరో ఒకాయన చేతిలో 10-12 సంవత్సరాల పిల్లోడిని రెండు చేతులతో మోసుకొస్తున్నాడు. అతను వీధి దగ్గరికి రాంగానే, అతని చేతిలో ఉన్న పిల్లోడి తాలూకూ తల్లి గట్టిగా ఏడవటం మొదలు పెట్టింది. ఎవరూ ఆమెను సముదాయించడానికి కూడా ప్రయతించలేదు.]
గొంతు #3: ఎలా జరిగింది?
గొంతు #1: (వస్తున్న ధుఖాన్ని బలవంతంగా ఆపుకుంటూ) క్వారీలో ఈ వర్షాలకు మొక్కలు కూడా పెరిగాయి. నీళ్లలో ఈ తకొడుతుంటే, ఆ మొక్కలు కాళ్లకు చుట్టుకున్నటున్నాయి...
గొంతు #3: మొన్నట్నుంచే అక్కడ ఒక security gaurdని పెడదామనే ఆలోచనవచ్చింది, కానీ ఎందుకనో మర్చిపోయాను.
గొంతు #1: వాడికలా రాసిపెట్టుంటే మీరయినా ఏంచేయగలర్లేండి...

తరువాతి రోజు ఉదయం 10 గంటలయ్యింది.
[అంతకు ముందురోజు రాత్రి వర్షం పడక పోవడంవలన చెట్లన్నీ ఫ్యాక్టరీ నుండి వచ్చే బూడిదతో కప్పేసుకుపోయాయి... groundలో క్రికెట్ ఆడటానికి సన్నాహాలు మొదలైయ్యాయి. సీత వికెట్లతో కుస్తీ పడుతుంది...]
ప్రకాశ్: (అప్పుడే అక్కడికి వచ్చాడు) ఇదేంటి మనం ఇవాళ చేపలు పట్టడానికి వెళ్దామని అనుకున్నాంగా... మళ్లీ క్రికెట్టెందుకు?
సుధాకర్: నిన్న నేనూ శ్రీనూగాడూ కలిసి మేళ్లచెరువు వెళ్లి అక్కడ కావలిసినవన్నీ కొన్నాం. ఇవాళ రాహుల్ వచ్చి ఇంక చేపలొద్దూ ఏంవద్దని, ఆ కొక్కేలనూ వైర్లనూ ఎక్కడో పరేసాడు.
ప్రకాశ్: ఎందుకు పారేశాడు, మనకిస్తే మనమన్నా చేపలుపట్టుకోవడానికి వెళ్లేవాళ్లం కదా... అవునూ శ్రీనూగాడేడి కనపడటంలేదు, నిన్నంతా క్రికెట్ క్రికెట్ అని ఒకటే గొడవ చేసాడు.
సుధాకర్: నీకింకా తెలీదా, శ్రీనూగాడికి బాగా జ్వరం అంట. అయినా కాశీగాడు అలా అయిపోతాడని వాడికయినా ఎలా ఊహిస్తాడు, పాపం.
ప్రకాశ్: కాశీకేమయ్యింది?...
సుధాకర్: (కొంచెం ఆశ్చర్యంగా మొఖంపెట్టి...) నిన్న ఆ క్వారీలో ఈతకొట్టడానికి వెళ్లి చనిపోయాడు, నీకింకా తెలీదా... అసలు శ్రీనూగాడికి జ్వరమొచ్చిం కూడా అందుకే. నిన్న కాశీగాడు కూడా మాతోపాటే మేళ్లచెరువొచ్చాడు. వెనక్కొస్తుంటే వర్షం పడటం వళ్ల క్వారీలో బాగా నీళ్లు చేరాయని ఈతకొట్టడానికి వెల్దామన్నాడు. నాకు వేరేపనుండటం వళ్ల నేనెల్లలేదు. శ్రీనూగాడూ, వాడూ వెళ్లారు. శ్రీనూగాడికి ఈతరాక ఒడ్డుమీదనే ఉన్నాడు, ఈతకొట్టడానికి నీళ్లలోని వెళ్ళిన కాశీగాడు ఎంతకీ బయటికి రాకపోవడంతో, వాడికేంచేయాలో తెలీక పరిగెట్టుకుంటూ ఇంటికి వచ్చి వాళ్ళమ్మకు చెప్పాడంట.... అందుకనే రాహుల్ మనం ఇంకా నీళ్ల దగ్గరకు కూడా వెళ్లకూడాదని నిన్న మేము కొన్న కొక్కాలనీ పారేసాడు...
సీత: తొందరగా రండ్రాబాబూ, ఆట్టం మొదలు పెడదాం, మళ్లీ ఎండ వచ్చేస్తుంది...


[ఇది వాస్తవంగా జరిగిన సంఘటనకు కొంత కల్పితాన్ని జోడించి రాసాను. పాత్రల పేర్లను కూడా మార్చాను. google mapsలో నేను చిన్నప్పుడు పెరిగిన ప్రదేశాలను చూస్తుంటే ఎందుకో ఈ సంఘటన గుర్తుకొచ్చింది, అందరితో పంచుకోవాలని ఇలా ...]