In the name of God

ఈ సినిమా అసలు పేరు "ఖుదా కే లియే". ఇది నేను చూసిన మొట్టమొదటి పాకిస్తానీ సినిమా. అంతేకాదు, ఈ సినిమా భారతదేశంలో విడుదలైన మొట్టమొదటి పాకిస్థానీ సినిమా అంట... గతకొని సంవత్సరాలుగా ప్రపంచవ్యాప్తంగా జరుగుతున్న రకరకాల పరిణామాల కారణంగా పాకిస్థానీయులు ఎదుర్కొంటున మానసిక సంఘర్షణను తెలియజేయడమే ఈ సినిమా కధాంశం ముఖ్యోద్దేశం. దాదాపు మూడు గంటల నిడివి వున్న ఈ సినిమాలో 5-6 గంటలకు సరిపడా కదాంశంతో, దర్శకుడు షోయబ్ మన్సూర్ సినిమాను చాలా ఆసక్తికరంగా మలిచాడు.

సినిమా ఒక మెంటల్ రీహాబిలిటేషన్ సెంటర్లో మొదలవుతుంది. ఆ తరువాత పాకిస్తానులో 2000 సంవత్సరానికి స్వాగతం పలకటానికి సనద్దమవుతున యువకుల గుంపునొకదాన్ని చూపిస్తారు, ఇంతలో కొంతమంది బైకుల మీద కర్రలూపుకుంటూ వచ్చి, వారి సన్నాహాలన్నిటినీ పాడు చేసేసి వెళ్ళిపోతారు. ఆ తరువాత సీను లండనులో, షాపులో ఉన్న ఒక పాకిస్తానీయుడి వద్దకు అతని స్నేహితుడు వచ్చి, నీ కూతురు ఎవరో తెల్లోడితో తిరుగుతుంది, దానివలన నా కూతురు కూడా చెడిపోతుంది, ఆమెను అదుపులోపెట్టుకోవడం కూడా చేతకాదని తిడుతుంటాడు. ఇలా ఈ మూడు సనివేశాలలో దర్శకుడు మనకు సినిమాలోని ముఖ్యపాత్రలను పరిచయం చేస్తాడు.

ఈ సినిమా ఇద్దరు అన్నతమ్ముల చుట్టూ తిరుగుతుంది. వాళ్లలో ఒకడు తీవ్రవాదంవైపు ఆకర్షితుడైతే, ఇంకొకడు తాను చేయని తప్పుకు (తీవ్రవాదం) బలిపశువైపోతాడు. ఇవే కాక తాలీబన్ల కాలంలో మహిళల పరిస్థితి, ఇస్లాంమతాచారాలను ఒక్కొక్కరూ ఒక్కోరకంగా ఎలా చూస్తారు అనేవాటిని కూడా ఈ సినిమాలో బాగా చూపించాడు. అలాగే తమకొచ్చిన సందేహాలను నివృత్తి చేసుకునే ప్రక్రియలో కొంతమంది పాకిస్తానీయులు మత చాందసవాదుల మాటలకు ఎలా లొంగిపోతారో ఈ సినిమాలో చాలా చక్కగా చూపించాడు. చివరిలో మౌలానా వలీగా ప్రత్యక్షమయ్యే నాసీరుద్దీన్ షా నటన గురించయితే ఇంక ఎంత చెప్పినా తక్కువే...

సినిమా కథా కథనం ఒకెత్తయితే, ఇందులో పాటలు కూడా మళ్లీ మళ్లీ వినాలనిపించేంత బాగుంటాయి. అసలు నాకు ఈ పాటలు విన్న తరువాతే సినిమాను చూడాలనిపించింది. ఈ సినిమా 2007 కెయిరో చిత్రోత్సవంలో ఉత్తమ చిత్రంగా గెలుపొందింది. అంతే కాదు 2009 ఆస్కారు రేసులో కూడా ఉందిప్పుడు.